نکاتی برای پزشکان در درمان افراد مبتلا به اوتیسم

بسیاری از اوقات متخصصان با یک فرد مبتلا به طیف اتیسم صحبت می کنند بدون اینکه متوجه باشند یک فرد کاملا منحصر به فرد در مقابل آنها ایستاده است. گاهی اوقات پزشکانی وجود دارند که برای ارتباط با افراد بزرگسال طیف اتیسم از الفاظ بچگانه مانند پسر خوب و ... استفاده می کنند که این واژه ها اگر توهین آمیز نباشد، نامناسب است. نام فرد را یاد بگیرید .
با لحن معمولی یا آرام صحبت کنید. بسیاری از افراد در مورد مسائل حسی افراد اوتیسم مثلا حساسیت به صدا اطلاعی ندارند. برای برخی از افراد اتیسم ، صحبت کردن بسیار آرام در یک اتاق ساکت بهترین راه برای جلب توجه آنها است .
پس از پرسیدن سوال، زمان پردازش را در نظر بگیرید. سوال را مطرح کنید و سپس منتظر پاسخ باشید ممکن است بیشتر از آنچه که عادت دارید طول بکشد در این صورت سوال را تکرار کنید و با گفتن نام او توجه او را جلب کنید.
فرد را در تمام مکالمات بگنجانید حتی اگر به نظر می رسد که فرد متوجه صحبت شما نمی شود، فرض کنید که متوجه می شود. اگر می خواهید از مراقب او سوال بپرسید، به او بگویید: می‌خواهم از مراقب شما در مورد سلامتی‌تان بپرسم.
کلمات اضافی ممکن است مؤدبانه اما گیج کننده باشند. گاهی اوقات، برای مودب بودن، بیش از حد حرف میزنیم "لطفا برو و کفش هایت را در بیاور" می تواند فقط "لطفا کفش هایت را در بیاور" باشد. متخصصان باید در نظر داشته باشند که از زبان مختصر استفاده کنند .
یک چک لیست کوتاه در طول قرار ملاقات ممکن است کمک کننده باشد . در صورت امکان، به تصاویری اشاره کنید تا به فرد نشان دهد که دقیقاً با هر چک آپ جدید چه اتفاقی می افتد. مثلا ابتدا از شما و مراقبتان سؤالاتی می‌پرسم بعد، شما را وزن می کنم و به صدای قلب شما گوش می دهم پس از آن نوری به چشم و گوش شما خواهم تابید. ... بعد از معاینه می توانید به خانه بروید. به آنها بگویید آخرین کار چه خواهد بود و چه زمانی به خانه خواهند رفت.
فرد باید ابتدا، وسط و پایان را بشنود تا با یک فعالیت خاص احساس راحتی کند.
برای دریافت پاسخ‌های دقیق، سؤال‌ها را قالب‌بندی کنید. به جای سؤالات «بله» یا «خیر»، سؤالاتی را در قالب گزینه بپرسید.
توضیح دهید که چرا اجازه دارید آنها را لمس کنید. به آنها اطمینان دهید که شما پزشک هستید و آنها در امنیت هستند. به یاد داشته باشید تکرار کنید که به زودی معاینه تمام می شود، و سپس آنها می توانند به فعالیت مورد علاقه خود ادامه دهند یا به خانه بروند.
به یاد داشته باشید که همیشه ابتدا همه چیز را از بیمار بپرسید و در صورت لزوم مراقب او را نیز در جریان معاینه بگذارید.