راهبرد های بلند مدت و کوتاه مدت برای کم کردن سؤالات تکراری خاص

اعضای خانواده و متخصصان اغلب در مورد اینکه وقتی فردی شروع به پرسیدن سؤالات تکراری می کند چه کاری انجام دهند، سردرگم هستند. مثل اکثر چیزهایی که افراد مبتلا به طیف اتیسم را درگیر می کنند، پاسخ این سوال هم ساده و مشخص نیست و بستگی به شرایط پیرامونی استفاده از سوالات تکراری دارد.
سوالات تکراری ممکن است کارکردهای مختلفی برای فرد مبتلا به اتیسم، آسپرگرها یا سایر اختلالات رشدی فراگیر داشته باشد. آن چیزی که گیج کننده است این است که همان سوال ممکن است در زمان های مختلف کارکردهای متفاوتی داشته باشد و در نتیجه به استراتژی های متفاوتی نیاز داشته باشد. توانایی "خواندن" یک موقعیت ممکن است به آشنایی شریک ارتباطی با فرد مبتلا به اتیسم و چیزهایی که او در مورد رفتارهای اجتماعی و تکراری آن فرد می¬داند بستگی داشته باشد. انتخاب راهبرد بر اساس حدس زدن درست کارکرد یا هدف واقعی سوال تکراری فرد است. این مقاله راهبرد های بلند مدت و کوتاه مدت را که از اهداف ارتباطی سؤالات تکراری ناشی می شوند، فهرست بندی می¬کند.

کارکردها یا دلایل احتمالی برای سوال پرسیدن های مکرر:
1. ناتوانی یا مشکل در برقراری ارتباط کافی ایده ها از طریق گفتار شفاهی.
2. مشکل در دانستن چگونگی شروع یا حفظ مکالمه
3. عدم وجود راهبردهای دیگر برای جلب توجه مثبت
4. نیاز به اطلاعات
5. نیاز به اطمینان خاطر
6. نیاز به فرار از موقعیتی که خسته کننده یا ناخوشایند است.
7. نیاز به اجتناب از انتقال به یک موقعیت جدید
8. میل به اجتماعی بودن
9. نیاز به مسلط بودن موقعیت و/یا تلاش برای حفظ رابطه ی اجتماعی در سطح درک خود
10. شیفتگی به پاسخ های قابل پیش بینی
11. تمایل به نشان دادن دانش یا شایستگی با محتوای سوالات

راهبردهای ممکن برای آموزش مهارت های انطباقی
الف) راهبرد‌های بلندمدت که بستگی به عملکرد سؤالات، افراد از آنها استفاده می کنند:

1. وسیله ی ارتباطی متراکم شونده را معرفی کنید که ممکن است به عنوان دستگاه اولیه یا پشتیبان کارآمدتر باشد. گزینه ها شامل تخته های ارتباطی پشتیبان یا مجموعه کارت هستند.
2. از یک قالب کتبی برای معرفی راهبردهای مکالمه ی بهتر استفاده کنید. نوشته ها و موقعیت های مختلف را تمرین کنید.
3. از دفترچه یادداشت موضوعی برای پیشنهاد موضوعات دیگر جهت بحث با افراد مختلف استفاده کنید.
4. اطلاعات بصری را ارائه دهید که ممکن است اضطراب را کاهش دهد (مثلاً، تابلوهای برنامه، نمودارهای فعالیت)
5. اگر سؤال پرسیدن نشان دهنده اجتناب از انجام وظیفه باشد، محیط و برنامه فرد را تجزیه و تحلیل کنید و بر اساس آن تغییر دهید.
6. موقعیت های جایگزین مثبت برای فرد مبتلا به اختلال طیف اتیسم فراهم کنید تا از دانش خاص خود استفاده کند. برای کسی که دانش گسترده ای در مورد اتومبیل دارد، به او کمک کنید کتابی را تهیه کند که می¬تواند به دیگران نشان داده شود.

ب) راهبرد‌های کوتاه مدت که بستگی به عملکرد سؤالات، افراد از آنها استفاده می کنند:

1. برای کمک به خود در پذیرش یا تغییر موضوع، فرد را به مواد ارتباطی متراکم شونده یا دفترچه موضوعی هدایت کنید.
2. با استفاده از نشانه ی بصری یا شفاهی، آنچه را که در تمرین کتبی یاد گرفته که مربوط به این موقعیت بوده است، به فرد یادآوری کنید.
3. برای تعداد سوالات تکراری یا مدت زمان تعامل، محدودیتی تعیین کنید و این اطلاعات را با فرد مبتلا به اتیسم به اشتراک بگذارید. به شخص بگویید که چه زمانی آزاد خواهید بود تا در مورد موضوع دیگری صحبت کنید و آن را در برنامه او قرار دهید.
4. سوال را برعکس کنید تا ببینید آیا فرد از قبل پاسخ سوال خودش را می داند یا خیر.
5. فعالیت جایگزین را پیشنهاد کنید تا فرصتی برای تعامل حفظ شود، ولی تمرکز از تلاش برای مکالمه، به چیزی با علاقه متقابل و اضطراب کمتر تغییر کند.
6. از فهرست یادآوری استفاده کنید تا اگر سؤالات نشان دهنده اضطراب در مورد برنامه او باشد، فرد مبتلا به اتیسم می¬تواند به طور مستقل رویدادها را بررسی نماید تا وقتی که فعالیت هدف رخ دهد.
7. ساعت 6:30 سوار ون بشوید.
8. سی دقیقه تا مرکز خرید رانندگی کنید.
9. سی دی بخرید.
10. همانطور که برای اولین بار به سوال پاسخ داده می شود، پاسخ را روی کاغذ بنویسید. اگر سوال تکراری است به پیام روی کاغذ اشاره کنید.
11. به فرد مبتلا به اتیسم بگوئید که قبلاً این اطلاعات را به او گفته اید (یعنی به سؤالاتش پاسخ داده اید) اما مایلید موضوعات A،B یا C بحث کنید و اجازه دهید خودش انتخاب کند.