آیا یک فرد مبتلا به اوتیسم می تواند روابط عاشقانه پایدار برقرار کند

پاسخ به این سوال کاملاً واضح است: بله افراد مبتلا به اوتیسم می توانند روابط عاشقانه پایدار برقرار کنند و تعدادی از آنها روابط طولانی مدت دارند.
نگرانی در مورد این که افراد مبتلا به اوتیسم برای دوست داشتن کسی و یا حفظ یک رابطه طولانی مدت مشکل خواهند داشت ، معمولاً بر اساس دلایل زیر است:
ناتوانی در همدلی
مشکل در تعامل اجتماعی
انعطاف ناپذیری
اگرچه عوامل بالا مربوط به افرادی است که در سطح خفیف طیف اتیسم قرار دارند
ناتوانی در همدلی
یکی از سوءتفاهم های بزرگ در مورد افراد مبتلا به اوتیسم این است که آنها فاقد همدلی هستند. در واقع ، افراد مبتلا به اوتیسم تنها در یکی از انواع همدلی مشکل دارند : همدلی شناختی. همدلی شناختی شامل تلاش برای تعیین احساسی است که شخص بر اساس زبان بدن خود بیان می دارد. در مقابل ، همدلی عاطفی زمانی است که ما احساس دیگری را تجربه می کنیم. تصور کنید با کسی هستید که او را دوست دارید او بسیار ناراحت است و گریه می کند شما نیز ممکن است احساس ناراحتی شدید کنید یا ممکن است از وضعیت بد یک حیوان بسیار متاثر شوید
. اینها نمونه هایی از همدلی عاطفی هستند و افراد مبتلا به اوتیسم در همدلی عاطفی دچار مشکل نمی باشند .
تعاملات اجتماعی
افراد مبتلا به اوتیسم اغلب در تعامل اجتماعی مشکل دارند. صرف نظر از سطح اوتیسم شان ، آنها به احتمال زیاد در درک نشانه های اجتماعی ناتوان هستند .
انعطاف ناپذیری
افراد مبتلا به اوتیسم تمایل زیادی به انجام دادن کارها به شیوه های خاص دارند و کنار آمدن با تغییرات برای آنها دشوار است. پایداری روابط نیازمند سازش است
ارتباطات
افراد مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط برای رفع نیازهای عاطفی خود دچار مشکل هستند . آنها ممکن است برای ابراز علاقه اولیه به کسی ، ابراز نیازهای خود در یک رابطه ، یا ابراز عشق خود به شخص دیگری ، مشکل داشته باشند.
یافتن شخص مناسب برای اکثر افراد سخت است. هنگامی که اوتیسم اضافه می شود ، می تواند حتی سخت ترنیزباشد. اما بسیاری از مسائل بالا را می توان آموزش داد.