پیشنهادهایی برای آموزش بخش سوم

پيشنهاداتی برای آموزش کودکان اوتیسم

 ترجمه کتاب Childern With Autism Suggestion For Teaching In The Inclusive Classroom

نوشته  Marilin Watson وهمکاران

«بخش سوم»

راهبردها درکلاس

فصل دوم پيدا كردن شناخت در مورد کودک

برداشت بچه‌هاي اوتيسمي از جهان، با برداشت ما کاملاً متفاوت است. بنابراين، بايد زمان بيشتر و تلاش افزونتري داشته باشيم، تا بتوانيم تصويري از چگونگي شخصيت و درک احساسات آنها نسبت به پيرامونشان بسازيم. هر بچه‌اي درگيريهاي خاص خود را دارد و به روش خود با آنها برخورد مي کند. اين بخش در مورد چگونگي شروع شناخت در مورد دانش‌آموز خاص شماست. در بخشهای 3 و 4 نيز، ما روشهايي را كه کودک اوتيسمی در برخوردش با اين درگيريها دارد، پيشنهاد مي‌كنيم.

چگونه آغاز كنيم ؟

تمام سؤالات مربوط در اين بخش، در قسمت ضميمة 1، صفحة 125 آمده است. مي‌توانيد آنها را كپي كنيد و به عنوان يك ليست كنترلي از آن استفاده كنيد.

يافتن اطلاعات

البته، شما اطلاعاتي در مورد اين بچه جمع‌آوري خواهيد كرد، همان طور كه در مورد بچه‌هاي ديگر از منابعي مشابه اطلاعات جمع‌آوري مي‌كنيد اما پيش از آنکه شروع به جمع‌آوري اطلاعات كنيد، چند منبع را به شما معرفي مي کنيم تا وقت کمتري را صرف پيدا کردن منابع اطلاعاتي نماييد. اين منابع عبارتند از:

- پدر و يا مادر کودک، نگهبانها، مراقبان؛

- ثبتهاي مدرسه‌اي (براي مثال IEP قبلي، گزارشها و غير آنها)؛

- معلمان قبلي و دستياران معلمان؛

- تماشاي کودک در كلاس و زمين بازي؛

- نگاه كردن به كارش؛

- عمل متقابل کودک.

(توجه داشته باشيد كهIEP مخفف برنامة آموزشي فردي است، يا جلسه‌اي كه چنين برنامه‌اي در آن تصميم گرفته شود. (ر.ک : 5و6.)

بعضي اوقات شما اطلاعات متفاوتي از اين منابع دريافت خواهيد كرد. در مورد هركدام دقيق و درست بحث كنيد، زيرا کودک ممكن است در موقعيتهاي متفاوت رفتار متفاوتي داشته باشد. همة اينها براي درک تصوير كاملتری از او به شما كمك مي‌كند، و معمولاً مي توانيد براي هر موفقيت متفاوت عکس العمل آن را پيدا کنيد. بخشي از هر جلسةIEP (برنامة آموزش فردي) مي تواند به منظور جمع آوري و تطبيق اطلاعات با والدين بچه و ديگر افرادي كه او را مي‌شناسانند، استفاده شود. براي مثال، خوب است كه بدانيم چه كاري را بچه به طور مستقل مي تواند انجام دهد يا چه مقدار کمک براي وظايف مشخص در خانه احتياج دارد. تشويق والدين براي به اشتراک گذاشتن اطلاعات آنها يك روش به دست آوردن اطلاعاتي است كه آنها دارند. همچنين، وقتي آنها تشخيص دهند که شما سعي داريد رفتار فرزندشان را کشف کنيد، از ميزان اضطراب آنها کاسته خواهد شد، کليدهاي بسيار ارزشمندي در مورد معناي رفتارهاي ويژه و اهدافي كه به بچه کمک مي کند، در اختيار دارند. جمع آوري اطلاعات از طريق صحبت با کودک شايد مشكل باشد، زيرا مشكلات ارتباطي وجود دارد و يك سري از مشاهدات نيز ممكن است براي شما ايجاد معما كند. بعضي اوقات، آرزو مي كنيد كه اي كاش زمان داشتيد تا فقط بنشينيد و کودک را مشاهده كنيد. امكان برنامه ريزي اين كار براي مدت زمان كوتاهي، از طريق هماهنگی با كمك معلمان يا نمايندة خودتان با آنها به وجود مي آيد. اگر ترتيب دادن اين كار خيلي مشكل است، مي توانيد به دستيار معلم يا معلم سيار بگوييد كه علاقه‌منديد چه چيزهايي را بدانيد؛ شايد او بتواند کودک را مشاهده و براي شما بيان كند. اگر شما وسيله‌اي مثل ويدئو در اختيار داريد، مي توانيد قسمتي از روز فيلم بگيريد. اين كار شما را قادر خواهد ساخت تا به عنوان يك معلم و دستياران مشاهده کنيد که چه اتفاقاتي مي افتد. به خاطر داشته باشيد كه اگر مي خواهيد اين فيلم را به شخص ديگري در بيرون از كلاس نشان دهيد، نياز به اجازه والدين او داريد. سؤالات ضميمة صفحه 125 مي تواند روش مفيدي براي به دست آوردن و ضبط اطلاعات شما باشد. احتمال دارد كه شما نخواهيد تمام اين اطلاعات را يك مرتبه جمع آوري كنيد، اما سؤالات را مي توان به وسيلة شما يا دستيارتان به عنوان پيشرفت سالانه اضافه کرد. والدين هم مي توانند يك كپي در خانه داشته باشند و به شما بدهند يا شما سؤالاتي براي جوابهاي بعضي از اين پرسشهای خاص از آنها بپرسيد. ما فکر مي کنيم اين اطلاعات اساسي و ضروري است براي اينکه شما بتوانيد به طور مؤثري باکودک كار كنيد. پرسشها و نكات زير شما را راهنمايي‌ مي کند که به دنبال چه بگرديد و بدانيد که چرا به دست آوردن اين اطلاعات مفيد است.

چه فعاليتهايي يا مكانهايي به نظر مي‌رسد كه براي کودک راحت‌تر باشد؟

اين مورد يك اطلاع ‌ضروري و حياتي است. موقعيتهايي هستند که کودک با قرار گرفتن در آنها به آرامش مي رسد و کنترل خود را دوباره به دست مي آورد. بعضي از بچه‌هاي اوتيسمي، حس متفاوتي نسبت به دنيا دارند و اين عامل، وقتي كه سعي مي كنند تا انتظارات ما را بفهمند، باعث اضطراب و آشفتگي آنها مي شود. براي آنها خيلي مفيد است كه طرز استفاده از راه حلهايي را ياد بگيرند كه اضطراب آنها را برطرف می کند و به آنها آرامش ببخشد. بعضي از بچه ها از ضبط صوتی كوچك و موسيقي و بعضي ديگر از خواندن يك مجله براي اين كار استفاده مي كنند. براي بعضي پرش روي تخته ترامپوس ( تخته‌اي كه در ژيميناستيك براي جهش از آن استفاده مي‌شود) يا دويدن، كار كردن و بعضي ديگر با نشستن و پيدا كردن كيسه دانه يا يك صندلي مخصوص، مؤثر است. اگر شما کودک را خوب مشاهده كنيد، شايد بتوانيد فعاليت مناسبي را پيدا کنيد که او از آن لذت مي برد و با آن آرامش پيدا مي كند.تعداد كمي از اين بچه ها ممكن است احتياج داشته باشند كه در صورت امکان از کلاس خارج شده و به يك اتاق آرام بروند، تا آرامش بيابند. ما مايل هستيم تا روشي را پيدا كنيم كه کودک داخل كلاس به آرماش دست يابد. آشفتگي و گيجي مواردي هستند كه خيلي از اين گونه بچه‌ها، گهگاهي در طول زندگيشان آنها را تجربه خواهند كرد. بنابراين، ما احتياج داريم كه فعاليتهايي را جايگزين کنيم كه تا زمان بزرگسالي هم قابل قبول باشد. براي مثال، گوش دادن به ضبط صوتهاي كوچك(walk man) در بيشتر موقعيتها معمولي است، اما چرخاندن اشيا براي يك بزرگسال خيلي قابل قبول نيست.

چيزهاي مورد علاقه و علايق بخصوص اين بچه چه چيزهايي است؟

اگر شما اين موارد را بدانيد، قادر خواهيد بود كه از آنها براي مشغول ساختن بچه به علائقش استفاده كنيد و نيز مي تواند هم براي شما و هم ديگر بچه ها نقطه آغازي باشد براي شناختن او. بعضي از اين علائق ممكن است شما را متعجب كند و شايد او خيلي به آنها علاقه مند باشد، (مثل جديتي که يک فرد در گذراندن يک دورة دانشگاهي دارد ). براي مثال، کودکی علاقة شديدي به جاده‌ها و نقشه‌ها دارد. اين مورد موفقيت مناسبي را براي بهبود موارد آموزشي ديگر، هم براي خود کودک و هم بچه هاي ديگر کلاس، بوجود مي آورد. ممكن است به نظر برسد كه بعضي از بچه ها برای مدتي، به يك شي‌ء خاص، مثل مهره‌ها يا يك مجله، می چسبند و فقط به آن توجه می كنند. براي مثال، ما کودکی را مي‌شناسيم كه نخ را مي تاباند و در ضمن كار دور انگشتانش چرخ مي دهد. به توجه کودک روي اين اشياء کاملاً احترام بگذاريد، اما قوانين را براي هر کودکي كه شي مورد علاقه‌اش را به مدرسه مي‌آورد روشن و واضح توضيح دهيد! براي مثال، بازي با اين شيء در طول زمان استراحت؛ يعني وقتي كه كار به طور كامل انجام شد، مجاز است، اما در مواقع ديگر لازم است كه شيء كنار گذاشته شود. به خاطر داشته باشيد براي بچه هاي اوتيسمي، قوانين راحت‌تر هستند، البته، در صورتی که خيلي صريح و به شكل تصويري و فابل ديدن باشند. لازم است كه در مورد زماني كه شيء دوباره قابل دسترس خواهد بود، خيلي صريح و واضح باشيد! ايده‌اي كه مي تواند خيلي مفيد واقع شود، اين است كه در همان زمان يك ساعت براي بچه بكشيم و به او نشان دهيم كه: اين مقدار زمان ديگر تو مي تواني شي‌ء را دوباره در اختيار داشته باشي. در ضمن، شيء را در جايي كه او بتواند ببيند قرار ندهيد، تا او نتواند هر زمان كه خواست آن را بردارد. وقتي كه زمان مشخص شده فرا رسيد، شيء را به بچه برگردانيد ! اگر شما در مورد انجام اين برنامه كاملاً درست عمل نکنيد، مسلماً کودک خيلي آشفته مي‌شود و در برابر اين که شيء را از ديد او خارج کنيد، مقاومت مي کند.

اين نكات را به خاطر داشته باشيد:

تا جايي که امکان دارد و از هر کجا و هر راهي که مي توانيد، اطلاعات جمع آوري كنيد!

وسايل كاهش اضطراب را كه در دسترس و از نظر اجتماعي قابل قبول هستند، فراهم كنيد!

قوانين واضح و روشن را براي اشيايي كه كودك به آنها علاقه نشان مي دهد، وضع كنيد!

زمان و مكان رخ دادن رفتارهاي غير معمول را تشخيص دهيد!

تفاوتهاي حسي

استفاده از حواس

قبل از شروع سال تحصيلي جدي، بهتر است برنامه‌اي ترتيب دهيم تا وقتي كه بقية بچه‌ها در كلاس نيستند، كودك كلاس جديد خود را ببيند. اگر امكان دارد، به کودک اجازه دهيد تا زماني كه رفتارش دوستانه و ساكت است دور كلاس بچرخد و همه جا را ببيند. هر کاری را كه او انجام مي‌دهد و آنچه را برايش جذابيت دارد و به آن توجه مي كند، تماشا كنيد ! مشاهدة عكس العمل كودك با اشيای جديد و در موقعيتهاي جديد به شما کمک مي کند تا بفهميد چرا کودک در موقعيتهايي که در طول سال پيش مي آيد چنين رفتاري دارد. صحبت با والدين کودک و پرسش از دستيار معلم، شما را آگاه مي كند كه چگونه از حواسش استفاده مي كند و در ادامة سال تحصيلي نيز کمک مي کند تا وضعيت او را بهبود بخشيد.

به نظر مي رسد كه كودك به چه حواسي اعتماد دارد؟

آيا او از دستانش براي جستجوی يك شيء كمك مي گيرد؟ آيا قسمتي از بدنش را روي شيء مي‌مالد؟ اطلاعات لمسي براي بعضي از بچه ها خيلي مهم است. لمس كردن، اطلاعات مطمئن‌تري نسبت به ديدن به آنها مي دهد. مرد جوانی مي گفت كه او جهان را به بهترين نحو در دستانش مي فهمد.

آيا كودك بعضي از اشياء را بو مي‌كند؟

براي بعضي از بچه ها حس بويايي قابل اعتمادترين حس است. يك بچه اغلب وسايل دستكاري شدة ناآشنا را بالا مي آورد تا با بيني‌اش آنها بو كند. براي مثال، وقتي كه معلم وسايلي را فراهم مي‌كند كه کودک قبلاً از آنها استفاده نكرده، مجبور است آنها را قبل از استفاده کردن بو كند. بعضي بچه‌ها مردم را نيز بو مي كنند كه اين كار از لحاظ اجتماعي خيلي قابل قبول نيست. به هر حال، بعضي از كاركنان با پوشيدن مداوم لباسهايي با بوي عطر قوي كمك مي كنند تا بچه ها بتوانند آنها را تشخيص دهند.

آيا کودک به چيزهاي خارج از ديدش نگاه مي‌كند؟

بعضي از بچه‌ها به منظرة پيرامون خود تکيه مي كنند. اين كار بيشتر ما را به اين باور مي رساند كه كودك به آنچه كه از او مي خواهيم، نگاه نمي كند. كودكي كه تنها به محيط خارج از ديد خود نگاه مي كرد در يك سؤال رياضي هنوز هم قادر بود كه جواب را بسرعت و بدرستی بدهد. بچه‌هايي که مشكلات بصري دارند، اگر اشيا را بسيار نزديک آنها نگه داريم، برای آنها امری غير عادی است.

آيا کودک براي صداهاي مشخص يا نشان دادن ترس خود، چشمهايش را مي‌پوشاند؟

شايد براي شما تشخيص صدا مشكل باشد، اما بچه‌ها از حواس قدرتمندی برای شنيدن صداهايي كه ما به عنوان پس زمينه مي‌شناسيم، برخوردارند. براي مثال، مثل صداي فن در دستگاه گرم كننده يا صداي وزوز در چراغهاي فلورسنت. شايد موقعيتي باشد كه شما از دستيار معلم يا معلم سيار بخواهيد كه بادقت بيشتر آن را مشاهده كند. اين مشكل هميشگي نيست و ممكن است با مقدار خستگي يا اضطراب كودك در نوسان باشد و کم و زياد بشود. به هر حال، خيلي از بچه‌ها اگر ما آنها را حمايت يا تشويق كنيم، ياد مي گيرند كه اين گونه صداها را تحمل كنند. يكی از بچه ها، وقتي كه كلاس شروع به خواندن آواز كرد، چشمهايش را پوشاند و از اتاق بيرون دويد، اما با تشويق صبورانه و اعتماد دوباره از طرف معلمش، كم كم ياد گرفت كه روي پادري بنشيند و از آهنگها لذت ببرد.

آيا به نظر مي رسد که كودک روي چيز ديگر تمركز كرده؟

براي بعضي از بچه ها استفادة همزمان از چند حس مشكل است، بنابراين اگر آنها در حال نگاه كردن به چيزي هستند، شايد قادر نباشند كه كلمه به كلمه به حرفهاي شما توجه داشته باشند. يكی از بچه ها ظاهراً به مکعبهايي كه معلم با آنها در حال شرح دادن يك مسأله رياضي بود هيچ توجهي نداشت، اما هنگامی كه معلم براي مدت كوتاهی صحبت خود را متوقف كرد کودک خود را حركت داد تا بتواند ديد خوبي به مكعبها داشته باشد و دوباره هنگامي كه معلم شروع به صحبت كرد، نگاهش را برگرداند.

آيا بچه هنگامي كه از كنار چيزها حركت مي كند ، به آنها ضربه مي زند يا آنها را لمس مي كند ؟

وقتي موقعيت چيزي را تغيير مي دهيم، بعضي بچه‌ها قدم به قدم، بخوبي به اطلاعات بصري و لمسي خود اعتماد مي كنند. در واقع، ممکن است ديوارها يا مبلها را لمس كنند تا مرزهاي محوطه را تشخيص دهند و شايد فقط در اين صورت قادر باشند به اين طرف و آن طرف حركت كنند. يك پسر کوچک بسادگي نمي تواند جهت خود را تغيير دهد تا زماني که کنار چيز جامدي بيايد، ضمن اينکه مرد جوان ديگري مجبور است به ديوار يا در، قبل از اينكه آن را رد كند به آرامی ضربه بزند.

اگر زمين مسطح تغيير كند ، آيا كودك دچار ناهماهنگي مي شود ؟

بعضي از بچه‌ها اگر سطحي كه روي آن راه مي‌روند متغير باشد، براي درست راه رفتن مشكل پيدا مي كنند. يك كودك به نظر مي‌رسد كه روي خرده چوبهاي داخل زمين بازي نتواند راه برود و اگر نتواند اين كار را انجام دهد خيلي ناراحت مي‌شود. تغييرات ساده در تنظيم فيزيكي محيط اطراف، برا ي بچه هاي اوتيسمي خيلي اضطراب آور است.

ملاحظات حسي

- مشاهدة بچه‌ها براي فهميدن اينكه از چه حواسي استفاده مي كنند و با كداميك از اين حواس مشكل دارند .

- شايد بعضي از بچه ها در مورد حس خاصي تجربيات پر ارزشي داشته باشند؟

- بعضي از بچه ها در استفاده از چند حس در يك زمان مشكل دارند.

حركات

آيا کودکان بعضي وقتها در شروع انجام كاري مشكل دارند؟

شايد کودک درحركت دادن بدنش براي كاري كه مي خواهد انجام دهد، مشكل داشته باشد يا بعضي اوقات ممكن است افکارش گيج كننده باشد. براي مثال، وقتي كه معلم به بچه‌هاي كلاس مي گويد حركت كنند و روي زمين جلوي در بنشينند، بچه ای همچنان روي صندلي مي نشيند. بچه به نشستن روي صندلي ادامه مي دهد، نه به خاطر اينكه مي خواهد كه از معلم اطاعت نكند، بلكه به خاطر اين است كه او قادر به حركت نيست؛ تا زماني كه دستيار معلم او را لمس كند. در اين موارد بچه مسلماً شيطان نيست، بلکه او براي اينکه به اعضاي بدنش پيام بفرستد که تمايل به ايستادن دارد، دچار مشكل مي شود.

آيا بعضي اوقات در نيمه انجام كاري« متوقف مي‌شود؟»

دانش آموزان ممكن است ناگهان در ميانة يك عمل مكث كنند(ايست كنند). در يك مورد دانش آموزي كه قادر بود نام خودش را به تنهايی بنويسد، ناگهان در ميانه راه«ايست كرد». او قادر نبود ديگر ادامه دهد تا كمك كننده، فوري نوشته بعدي را كه مجبور بود بنويسد، به او داد و بعد كارش را كامل كرد.

آيا او در انجام اعمال مختلف با هر دو دستش مشكل دارد؟

براي مثال، کودکی تا زماني كه در يك دستش چيزي داشت، مشكلي پيدا نكرد، اما به محض اينكه مجبور شد از دست ديگرش هم استفاده كند، آنچه را كه با آن دستش نگه داشته بود، انداخت. برای مثال، او در تلاش براي چسباندن يك تصوير روي يك تكه كاغذ مشكل داشت. وقتي كه معلم كاغذ را برا ي او نگه داشت، مشكلي در حركت دادن برس براي چسباندن نداشت. اين تركيب دو عمل بود، چسباندن و نگه داشتن كاغذ، كه ايجاد مشكل كرده بود.

آيا او بعضي اوقات يك عمل را چندين و چند بار تكرار مي كند؟

همان طوري كه ما بچه‌ها را مشاهده مي كنيم، آگاه مي‌شويم كه بعضي اوقات بچه ها يك عمل تايپ را که مي توانند انجام دهند، بارها تكرار مي كنند. ضربه زدن مكرر او روي كليدها، ممكن است غير قابل كنترل باشد. در مواردي مشابه، شايد كودكی قادر نباشد كه بعد از تكميل کاری، آن را متوقف سازد. برای مثال، دانش آموزی گاهي بعد از نوشتن اعداد صفر تا 10، نمي توانست اين کار را متوقف کند. البته، بچه هميشه تجربة اين مشكلات را نخواهد داشت. در يك موقعيت بخصوص که ظاهراً براي پيداكردن چيزي به موفقيت رسيده و در واقع دچار شکست شده است، باعث مي‌شود که در روزهاي بعد فشار بيشتري وارد كند و اين زمينه برای او به وجود مي آيد که اگر بخواهد مي تواند آن کار را انجام دهد. گاهي ممكن است بعمد و آگاهانه از انجام وظيفه خود داري كند، اما بايد حداقل توجه داشته باشيد كه شايد او قادر نباشد حركات يا افكارش را كنترل كند.

ملاحظات حركتي

دانش آموز ممكن است در واکنش بدنش در كنترل حركات مشكل داشته باشد.

ممكن است براي شروع، ادامه، تركيب و متوقف ساختن بعضي از اعمال مشكل پيدا كند.

ارتباط

روشهاي ارتباطي

ضروري است كه ما در مورد ارتباط به طور گسترده‌اي فكر كنيم و فقط به گفتار توجه نداشته باشيم. ارتباطات معني عملي انتقال پيامهاي ما است، حتي برا ي افرادي كه براي ارتباط برقرار كردن هيچ مبارزه‌اي نمي كنند. ژستهاي ما، حركات بدني، حالاتي كه با صورت نشان مي دهيم، همه و همه انتقال پيامهاي بالقوة ما است. براي بچه هاي اوتيسمي هم بايد تشخيص دهيم كه شايد بخشي از ارتباطات آنها غير معمول باشد. دانسته‌‌هاي ديگر افرادي كه بچه را مي‌شناسند، ممكن است در ساختن يك تصوير ارتباطي از او به ما كمك كند. او ممكن است در مكانهاي متفاوت و به افراد مختلف جوابهاي متفاوتي بدهد. اين تفاوت شايد به واکنش افراد و يا چگونگي حسي كه او در آن محيط دارد ( مثلاً حس راحتی يا اضطراب دارد ) بستگي داشته باشد . ياد داشت کردن اين عملهاي ارتباطي در يك دفترچه به وسيلة اشخاصي كه با او كار مي‌كنند، بخصوص معلمان و كمك معلمان، و آنهايي كه او را نمي شناسند، مفيد است. شايد شما دوست داشته باشيد هر کمکي را كه در برقراري ارتباط به کودک مي شود، مانند تصاوير يا كلمات مشخص فهرست کنيد.

ارتباط گفتاري

چگونه گفتار بچه تاثير مي گذارد؟

براي مثال، اگر چه بعضي از بچه ها قادر به صحبت كردن هستند، قاطي مي‌كنند و وقتي كه معني حرف آنها «بله» است، مي‌گويند «نه» ؛ يا وقتي به آنها حق انتخاب داده شده، هميشه آخرين مورد پيشنهاد شده را انتخاب مي كنند. عکس العمل شما در مقابل پاسخ او سرنخي است تا بفهميد علت نا موفق بودن او چيست. ما روشی عملي را پيشنهاد مي کنيم که به بچه اجازة پاسخگويي و حق انتخاب دهيد. براي مثال، به او اجازه بدهيد وسيله اي را که قرار است آن را انتخاب کند لمس کند و با نوشتن پاسخ «بله» يا «خير» رو ي كارت نشان دهد.

در چه موقعيتهايي او قادر است كه از گفتار تاثير گذار استفاده كند؟

در موقعيتهاي مشخص، حتي دانش آموزاني که قادر به صحبت هستند، ممكن است بفهمند كه گفتار تمام نياز آنها را برطرف نمي كند. اين مورد باعث ناكامي بعضي از دانش آموزان و معلم مي‌شود. در اين موقعيتها، شايد نياز باشد كه كودك راه حل ديگري، از قبيل تايپ كردن يا اشاره كردن به تصاوير و كلمات در اختيار داشته باشد.(ر.ک :5-1 و 3-4 مراجعه شود.)

ارتباط عملي(فيزيكي)

انواع بسياري از ارتباط عملي وجود دارد.

آيا كودك از هيچ‌گونه اشارات دستي استفاده مي كند؟ آيا به طور مستقل يا با کمک آسان كننده چيزي را تايپ مي كند يا به تصاوير اشاره مي كند؟ آيا از ژستها و يا حركات بدني استفاده مي كند تا به ديگران آنچه را که مي خواهد، بفهماند؟

بسياري از بچه‌هاي اوتيسمي دست افراد ديگر را مي گيرند و به سمت چيزی كه مي‌خواهند اشاره مي کنند و به اين ترتيب از آنها ميخواهند که كمكشان كنند. پسر بچه كوچكی هر زمان كه بيسكويت مي خواست، به طرف در قفسه مي رفت و آنجا مي‌ايستاد. والدين و دستياران معلمي كه بچه را خوب مي‌شناختند، مي توانستند به شما در تفسير اين ژستها كمك كنند. اگر کودک براي ارتباط با چيزي روشهاي مؤثري دارد که از نظر اجتماعي قابل قبول شما است، پس احتمالاً نيازي به تغيير روش ارتباطي او نيست، اما بهتر است كه برا ي گسترش و تنظيم راه حلها، روشهاي ديگري را هم امتحان كنيد.

آيا کودک از بيانهاي غير صوتي غير مقتضي ( اشاره و علامتهايي كه با صورتش نشان مي دهد ) هم استفاده مي كند؟

بعضي بچه ها، با اين جنبة ارتباطي مشكلات بسيار زيادي دارند و بدن آنها براحتي احساساتي را كه دارند، بيان نمي کند. بعضي مواقع صورت آنها به شكل قابل توجهي سفيد مي‌شود و در موقعي ديگر ممكن است حس آنها نابجا به نظر برسد. براي مثال، وقتي كه سر آنها داد مي‌زنيد، لبخند مي زنند، و وقتي كه كسي به آنها صدمه مي زند، مي خندند. اين مورد بخصوص وقتي رخ مي‌دهد كه کودک دچار اضطراب باشد. ما به عنوان اشخاصي كه با او ارتباط برقرار مي كنيم، معمولاً در واکنشهايمان ناهماهنگي داريم، زيرا ما شديداً به بيانهاي چهره اي اشخاص و ارتباطات عملي وابسته ايم، تا بفهميم كه آيا پيامهاي ما دريافت شده است و شخص چگونه آنها را پاسخ مي گويد. ضروری است ما اشاره های ديگري را نيزكه در درک احساسات کودک به ما کمک مي کند، ياد بگيريم.

ملاحظات ارتباطي

در مورد ارتباط دانش آموز با ديگر افرادي كه او را خوب مي‌شناسند، بحث كنيد!

دانش به انواع گوناگوني از روشهاي ارتباطي نياز دارد.

............ ادامه دارد