به بهانه روز جهانی اتیسم

و دوباره آفتابی گرم و آسمانی آبی و دوباره بهاری سرسبز که از راه رسید سوار بر اسب نسیم و دوباره شورو شوق هستی که موج می زند در نگاه دلفریب خورشید.

امسال اما بهار رنگ و بویی دیگر دارد در میان سادگی و سکوت نجیب بچه های آسمان. چرا که بیشتر دیده می شوند این اواخر، موفقیت ها و شکست هایشان، بودن هایشان، خواستن ها و توانستن هایشان، امسال نامشان را خیلی جاها گفتند، خیلی جاها نوشتند. اتیسم به مجلس رفت، به کتاب ها ومجله ها، به رادیو وتلویزیون. همین چند روزپیش بود که کلیپ زیبایی را که خوانده بودند از تلویزیون دیدیم. پس خوشحالیم که قلم بیهوده نفرسوده ایم، اشک بیهوده نریختیم و سخنانمان فراموش نشد. سال ها گفتیم و نوشتیم و خواندیم تا سرانجام اتیسم را جز بیماریهای خاص شناخته و حالا می دانیم که یک گام به جلوتر رفته ایم اما تا رسیدن به سرمنزل مقصود هنوز راه درازی در پیش است.

دوم آوریل امسال که مصادف با روز طبیعت و سیزدهم فرودین است یک دهه از نامگذاری آن به روز جهانی اتیسم می گذرد. سررسید را که باز می کنیم و فعالیت ها را می بینیم هنوز هم در تقویم کشورمان این نامگذاری به صورت رسمی قرار نگرفته اما باز هم امیدوارتر از پیش به تلاش خود ادامه می دهیم. تلاش برای به عمل درآمدن قوانین مصوبه وزارت بهداشت و مجلس برای اختصاص اماکن آموزشی متناسب با نیازهای کودکان آسمان برای شناساندن هر چه بیشتر اختلال اتیسم به مردم سرزمین مان، برای هزاران آرزوی دست یافتنی که می دانیم با کمی همت، کمی دقت، و کمی همدلی می شود به آنها دست یافت.

امروز بر هیچ کس پوشیده نیست که اتیسم درد و رنج عظیمی است برای یک خانواده که البته با برنامه ریزی و کار و آموزش به یک مشکل کوچک تبدیل خواهد شد، به یک سبک زندگی که باید برای آن هزینه کرد. یک کودک اتیستیک می تواند با قرارگرفتن به موقع و در سن طلایی در یک برنامه آموزشی مناسب به مشکلات عدیده خود غلبه کرده وسبک زندگی خاص خود را پایه ریزی کند و در ارتباطات مناسب اجتماعی موفق شود. اما اگر این کمک ها و مداخلات به درستی و در وقت مناسب انجام نشود کودک و خانواده او و به تبع آن جامعه با معظلی بزرگ روبه رو خواهد شد. اما مثل همیشه می گوییم که هنوز امکانات، آگاهی، اماکن آموزشی و آنچه در دسترس داریم در برابر سطح نیاز جامعه اتیسم کشورمان بسیار ناچیز است. هنوز باید به تلاش بی وقفه ی خود ادامه دهیم تا دیگر کودکی به خاطر عدم امکانات و بودجه لازم از آموزش و بهبودی و سرانجام بهزیستی که حق مسلم او است محروم نشود.

به خاطر تقارن روز جهانی اتیسم با روز طبیعت در کشور ما هر ساله حق مطلب ادا نمی شود و برگزاری کنفرانس ها و همایش ها و برنامه های مرتبط با تاخیر و گاها با تعلل در ملزومات آن انجام می شود و صدا وسیما نیز که اکنون بزرگترین و فراگیرترین رسانه عمومی کشور است چندان به آن نمی پردازد و همین است که صدای مظلومیت جامعه اتیسم (کودکان معصوم و خانواده های عزیز و پرتلاش آن ها ) به گوش همگان نمی رسد. کودکان اتیسم با یک دیدگاه متفاوت پای به این جهان گذاشته اند و نیاز دارند تا تفاوت آن ها درک شود و به زندگی عادی برگردند پس صدای این کودکان هستیم و بلندتر از پیش فریاد می زنیم ای مردم فرهیخته ایران سیزدهم فروردین مصادف با دوم آوریل روز جهانی اتیسم است. آن ها را بشناسیم و با آن ها هم صدا شویم.